نشستم یک ساعتی بازی بچه ها رو نگا کردم!!! خیلی مسخرس و با حال!!!
جوری می خندن انگار که تو یه معامله هزار میلیون دلار سود کردن و وقتی می خورن زمین جوری گریه می کنن که انگار غم عالم به قلبشون نازل شده... وسط گریه می خندن و وسط خنده گریه می کنن!
وقتی تمام داراییشان که همان بادکنک هست میترکه، اخم می کنن، گریه می کنن، ولی کافیه 2 دقیقه زمان بگذره، انگار نه انگار بادکنکی بوده! وقتی هم یه ساعت دویدن و شارژشون تموم شد با یه کم بد اخلاقی میرن توی بغل مامان یا باباشون تخت می خوابن. خیلی هم شیرین می خوابن...
بازی زمانه خستم کرده. شارژم تموم شده. پدرم! آغوشت رو برای بچه ی ناخلفت باز می کنی؟؟؟
